एकटेपणाची इतकी सवय की सावली माजी दुरावाते ...
अंधाराच्या सोबतित जणू उजेडाचिच भीती वाटते ...
आराश्यताले हे प्रतिबिम्ब कही वेग़क्लेच सांगते ॥
मुखवाटयच्या मागे लपून में माजेच अस्तित्व शोधतो ...
विसरलेल्या पाऊल वाटेत पुन्हा माजे पाऊल पड़ते
अटवानिच्यागर्दित मी पुन्हा पुन्हा हरवतो .....
No comments:
Post a Comment